- Katılım
- 4 Ocak 2016
- Mesajlar
- 6,339
20 yaşındaydım, bir öğleden sonrası... Misafir odasını ailem ders çalışabilmem için bana tahsis etmiş, rahmetli babam sağ :(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(... Neyse balkon kapısı açık, dersteyken dışarıdan anormal sesler duymaya başladım. Balkon kapısına yaklaştım, cesaretim yoktu; tam çıkamadım. Yaşlı bir amca(Görmedim, sesi yaşlı olduğunu çok açıkça ortaya koyuyordu.) , sesi adeta gökleri yırtarcasına kelime-i şehadet getiriyor, Kur'an-ı Kerim'den dualar okuyordu. Anladım ki amcanın akli dengesi yerinde değildi. O gece üzüntüden neredeyse hiç uyuyamamıştım...Bazen insanlarla uğraşmak beni o kadar yıpratıyor ki, kendi sonumun da o garibanla aynı olmasından korkuyorum. Bak bugün yine aklıma o gariban geldi. Yaşıyorsa Rabbim selamet versin, ne diyeyim bizi de öyle olmaktan korusun.