Eğer bir parfüm olsaydım, Aventus olurdum.
Bir dönem herkes beni konuşuyordu. Herkes “ben de öyle olmak istiyorum” diyordu.
Taklitlerim türedi, replikalarım piyasaya saçıldı.
Ama orijinal bendim, hâlâ da öyleyim... en azından nüfus cüzdanımda.
Zaman geçti, işler değişti.
Artık öyle her ortama girmiyorum, her burna hitap etmiyorum.
Benimle hâlâ muhabbet eden bir grup var—eski dostlar, eski burunlar.
Yeni nesil beni biraz “abartılmış” buluyor. Onlara da hak veriyorum. Yeniler var artık, belki benden de iyiler.
Ben de zamanla sadeleştim. Aventus’un son batch’leri gibiyim: daha az karmaşık, daha az dikkat çekici… ama hâlâ benden bahsediliyor. Yani... arada bir.
Eskiden etkimi fark ettirmezdim bile, şimdi fark edilmeyişimi çok fark ediyorum.
Ama sorun değil.
Sonuçta herkes bir dönem Aventus gibi olmak ister...
Sonra büyür, Vintage Aventus’un neden özlendiğini anlar...
