çoğunu denemiştim eskiden. benim anladığım; parfümde, geçmişe —özellikle 60 öncesi döneme— yoğun bir tutkuyla yaklaşan bir hareket. ancak bu yaklaşım, yeni nesil indie'ler gibi sırf başıbozukluk ya da aykırılık için veya hayal gücünün kapılarını ardına kadar açarak yapılmıyor. eski Guerlain, Lanvin, Caron gibi markaların klasiklerine olan derin bir sevgiyi ve o dönemin belirli geleneklerine, koku baz ve akorlarından istifadeyi ve ilhamı temel alan bir yaklaşım; intihal ve kopya değil.
bu anlamda belki Rogue ile karşılaştırılabilir fakat belirli farklar var. her iki marka içerisinde istisnalar olsa da %70;
Rogue 80 ve 90'ların maskülen retro tarzına yöneliyor. Özgün nüanslar eklese de yapıyı çok bozmuyor, eski kafa olsa bile daha sade ve anlaşılır kokular yapıyor.
Angelos ise 60 öncesi gibi daha eski ve pek çoğu o zamanın feminen kodlarıyla anılan kokulardan esinleniyor. bu kokuların birçoğu ya acımasız kompleks olduklarından yada günümüzden daha uzak trendlere ait olduğundan kokunun da bu ölçüde anlaşılması zorlaşıyor.
malzeme kalitesi ve formül birleşimleri bence gayet iyi. fakat şunu da belirtmek gerek: bu kokular bugünün modern parfüm trendleriyle neredeyse hiç ilişkili değil. çoğu, belirttiğim anlamda eski kafa; birkaçı ise artisanlara yakın daha serbest çalışmalar.
kişinin kendi denemeden hangilerini sevip hangilerini sevmeyeceğini tahmin etmek her koku gibi çok zor.