Bazen beklenmedik bir anda, mesela tam bir duygunun ortasındayken, hayata karşı korkunç bir yorgunluk çöker üstüme. Üstelik o kadar büyük bir yorgunluktur ki üstesinden nasıl geleceğimi bilemem. Ölümün çare olacağı şüphelidir. Bilincin ortadan kalkacağını varsaysak bile... yorgunluk, yok olmanın değil, çok daha korkunç ve derin bir şeyin peşindedir: var olmuş olmayı bırakmak. İşte bunun hiçbir yolu yok.
İstemeden varım ve istemeden öleceğim. olduğum şeyle olmadığım şey arasında, hayal ettiğim şeyle hayatın beni yaptığı şey arasında bir boşluğum.