Milano Fragranze Cortile.
Harika bir parfüm... Tam İtalyan ve İngiliz Penhaligon's hibridi bir odunsu çiçeksi misk - oryantal eğilimli...
Açılışta menekşe yaprağının yeşil-metal tonu, bergamotla birleşip hafif bir nem bırakıyor. Ardından çok hafif bir kahve notası geliyor ama gourmand değil, sanki taze öğütülmüş kahvenin buharı gibi, havada asılı kalan o koku modern kahve dükkanlarında... Pyrazine+ kahve kesinlikle.
Orta notalarda klasik beyaz çiçek armonisi var: yasemin sambac, sümbülteber, ylang-ylang, osmanthus… Hepsi ölçülü, parfüm “çiçekliyim” demiyor, sadece öyle davranıyor. İşte Fransızlardan ayrıldığı nokta burası İtalyanların. Çokomelli... Yağlı da değil, sarı da değil, beyaz da... Tam arasında işte. Bir ara orta notalarda burnuma gereğinden belki de 0.005% fazla gelen bir floralozone oldu ama 3-5 dk içinde kayboldu. Aman kaybolsun, bıktım çünkü 80 lerde kırtasiyeden aldığımız balonların kokusundan. Hemen dengeye oturdu sonra.
Dipte sandal ve süet yumuşacık bir sıcaklık bırakıyor; amber tatlı değil ama ılık. Ancak kompozisyonu ısıtmayıp aksine ısınmasını engelleyen bir derinden tatlılık veriyor. Bence genel yapı çok modern ama eskiye de göz kırpan bir kompozisyon.
Performansı dengeli, difüzyonu çok kontrollü. Gelene eyvallah der, gidene güle güle ama 10 metre ötedekini de "buraya gel" diye çağırmaz. Huzurlu bir parfüm; dikkat çekmek için değil, iyi hissetmek için yapılmış belli. Acqua di Parma, Penhaligons çizgisini sevenler denemeli....