İçinden Geçeni Söyle
- Konbuyu başlatan almıla
- Başlangıç tarihi
Tuberose
Eau de Parfum
- Katılım
- 13 Kas 2017
- Mesajlar
- 299
Hayırlı yolculuklar güle güle gidin canım benim
inşallah yine düşer yolun buraya
Tuberose
Eau de Parfum
- Katılım
- 13 Kas 2017
- Mesajlar
- 299
Ben bedensel olarak uzağında olabilirim ama kalbim her daim seninle...bunu sakın unutma...dediğin gibi mesafelerin önemi yok kalplerimize
almıla
Perfume Lover
- Katılım
- 23 Tem 2016
- Mesajlar
- 1,928
Çok teşekkürler canım umarım düşer <3Hayırlı yolculuklar güle güle gidin canım beniminşallah yine düşer yolun buraya
- Katılım
- 26 Ocak 2018
- Mesajlar
- 2,396
parfüm için kendi kişiliğinden ödün verenlerden sıkıldım ve kendilerini akıllı zannedip bizleri uyuttugunu zannedenlerden ikili oynayıp 3 kurus para için karaktersizlik yapanlardan sıkıldım bu insanlar parfümden soğuttular ben bunları söylemek istiyorum zamanı gelince de yüzlerine Allah nasip ederse zaten yüzlerine de söylediğim için içim çok rahat umarım bende onlar gibi olmam
Son düzenleme:
- Katılım
- 16 Mar 2015
- Mesajlar
- 2,286
hoşgelmişler..
morga :)
- Katılım
- 4 Ocak 2016
- Mesajlar
- 6,022
Cildiyle pek oynayan bir tip değilim ancak peeling ve maske deyince benim için akan sular duruyor. Özellikle Dermokil kahve maskesini çok ama çok merak ediyorum. Ürünlerimin gelmesini 4 gözle bekliyorum.
Ayriyeten Gratis'ten Himalaya Herbals çamur maskesi ve cevizli peeling aldım. Çamur maskesi için yapılan yorumlarda ziyadesiyle yakıcı olduğu belirtiliyor. Muhtemelen kullanmayacağım, cildim hassas.
Ayriyeten Gratis'ten Himalaya Herbals çamur maskesi ve cevizli peeling aldım. Çamur maskesi için yapılan yorumlarda ziyadesiyle yakıcı olduğu belirtiliyor. Muhtemelen kullanmayacağım, cildim hassas.
- Katılım
- 15 Eki 2017
- Mesajlar
- 2,877
:D:D
- Katılım
- 5 Haz 2017
- Mesajlar
- 456
En tatlı sabahlar şokomenle başlar
SNE-LX1 cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi
SNE-LX1 cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi
almıla
Perfume Lover
- Katılım
- 23 Tem 2016
- Mesajlar
- 1,928
Didem Madak öldü ama Ali Lidar yaşıyor ve yarın imza günü var onu ne kadar sevdiğimi söylemeye gideceğim yanına ölmez de sağ kalırsam, ona sarılıp teşekkür edeceğim acılarımızı kelimelere dökebildiği, bizi bize anlatabildiği için;
Manik depresif bir hal, bir uçta umutsuz bir aşk ve tutku; diğer uçta da iflah olmaz bir öfke ve kızgınlık olan dar bir koridorda bir ileri bir geri götürüp getirdi beni....Öfkem ve acım o kadar büyüktü ki bütün dünyanın bana acımasını istiyordum. Herkes bilmeliydi, vah vah demeliydi herkes, ilgi ve alaka göstermeleri gerekiyordu. Tek başına üstesinden gelemeyecektim bunun. Bundan daha büyük bir acı olamazdı sanki herkes bunu anlamalıydı, hiç kimseye bir şey anlatmama gerek kalmamalıydı. Herkes işini gücünü bırakıp benimle acı çekmeliydi. Ben hayatımın anlamını kaybetmiştim, onlar benim yanımda olup hiç konuşmadan beni anlamalıydı, beraber ağlamalıydık, beraber hüzünlü şarkılar söyleyip, beraber sarhoş olup, beraber öfke krizleri geçirip beraber... O kadar çaresiz ve zavallı hissediyordum ki kendimi, yüzüme "neler yaşadığını anlıyorum ve senin için üzülüyorum" der gibi bakan herhangi biri bile kanayan ruhumu biraz teskin edebilecekti. Olmadı.
Belki ben onlara nasıl ihtiyaç duyduğumu hissettiremedim belki de onların çok işi vardı. Durup böyle saçma sapan hezeyanlarla ilgilenemeyecek kadar meşguldüler. Sonunda onlar da öfkemden nasiplerini almaya başladılar. Beni terk ettiği için ondan, beni anlamadıkları için onlardan ve elimden hiçbir şey gelmediği için kendimden nefret etmeye başladım. Hatta bir ara bölündükçe çoğalan bu öfkenin içimdeki aşkı bile alt ettiğini düşündüğüm oldu. Ama tüm bunların zavallı birer savunma mekanizması semptomu olduğunu o kadar iyi biliyordu ki bir yanım, içten içe beni yiyip bitiren sızı tek bir gün bile azalmadı.
O kadar üzgündüm ki, hayatla işimin bittiğini düşünmeye başlamıştım artık. Yaşıyor olmak için yaşamanın manası yoktu sanki. Ve tuhaf şeyler düşünürken yakalamaya başladım kendimi sık sık. Hızlı trenin önüne fırlamak, tabanca ya da gaz, yüksek binalardan atlamak, çalışan bir otomobille birlikte kendimi garaja kilitlemek, yarısı boşalmış rakı şişesine iki kutu xanax boşaltıp yavaş yavaş çözülmesini bekledikten sonra tek yudumda kafama dikmek, odamın kapısına ve camına çok sayıda asma kilit taktıktan sonra anahtarları kapının altından dışarı atıp odadaki bütün kitapları ateşe vermek.. Ama o kadar korkaktım ki tüm bunlar birer fantezi olmaktan öteye geçemedi..
Şimdi daha sakinim. Ve daha az öfkeli. Hala üzgün ve çaresizim evet ama biliyorum ki içimdeki sevgiyi öldürmeye hiçbir duygunun gücü yetmeyecek. Artık başka hiçbir şey umurumda değil.
Tek bir şeyden eminim. Ona şu an çok ihtiyacım var. Daha önce hiç olmadığı kadar.
Manik depresif bir hal, bir uçta umutsuz bir aşk ve tutku; diğer uçta da iflah olmaz bir öfke ve kızgınlık olan dar bir koridorda bir ileri bir geri götürüp getirdi beni....Öfkem ve acım o kadar büyüktü ki bütün dünyanın bana acımasını istiyordum. Herkes bilmeliydi, vah vah demeliydi herkes, ilgi ve alaka göstermeleri gerekiyordu. Tek başına üstesinden gelemeyecektim bunun. Bundan daha büyük bir acı olamazdı sanki herkes bunu anlamalıydı, hiç kimseye bir şey anlatmama gerek kalmamalıydı. Herkes işini gücünü bırakıp benimle acı çekmeliydi. Ben hayatımın anlamını kaybetmiştim, onlar benim yanımda olup hiç konuşmadan beni anlamalıydı, beraber ağlamalıydık, beraber hüzünlü şarkılar söyleyip, beraber sarhoş olup, beraber öfke krizleri geçirip beraber... O kadar çaresiz ve zavallı hissediyordum ki kendimi, yüzüme "neler yaşadığını anlıyorum ve senin için üzülüyorum" der gibi bakan herhangi biri bile kanayan ruhumu biraz teskin edebilecekti. Olmadı.
Belki ben onlara nasıl ihtiyaç duyduğumu hissettiremedim belki de onların çok işi vardı. Durup böyle saçma sapan hezeyanlarla ilgilenemeyecek kadar meşguldüler. Sonunda onlar da öfkemden nasiplerini almaya başladılar. Beni terk ettiği için ondan, beni anlamadıkları için onlardan ve elimden hiçbir şey gelmediği için kendimden nefret etmeye başladım. Hatta bir ara bölündükçe çoğalan bu öfkenin içimdeki aşkı bile alt ettiğini düşündüğüm oldu. Ama tüm bunların zavallı birer savunma mekanizması semptomu olduğunu o kadar iyi biliyordu ki bir yanım, içten içe beni yiyip bitiren sızı tek bir gün bile azalmadı.
O kadar üzgündüm ki, hayatla işimin bittiğini düşünmeye başlamıştım artık. Yaşıyor olmak için yaşamanın manası yoktu sanki. Ve tuhaf şeyler düşünürken yakalamaya başladım kendimi sık sık. Hızlı trenin önüne fırlamak, tabanca ya da gaz, yüksek binalardan atlamak, çalışan bir otomobille birlikte kendimi garaja kilitlemek, yarısı boşalmış rakı şişesine iki kutu xanax boşaltıp yavaş yavaş çözülmesini bekledikten sonra tek yudumda kafama dikmek, odamın kapısına ve camına çok sayıda asma kilit taktıktan sonra anahtarları kapının altından dışarı atıp odadaki bütün kitapları ateşe vermek.. Ama o kadar korkaktım ki tüm bunlar birer fantezi olmaktan öteye geçemedi..
Şimdi daha sakinim. Ve daha az öfkeli. Hala üzgün ve çaresizim evet ama biliyorum ki içimdeki sevgiyi öldürmeye hiçbir duygunun gücü yetmeyecek. Artık başka hiçbir şey umurumda değil.
Tek bir şeyden eminim. Ona şu an çok ihtiyacım var. Daha önce hiç olmadığı kadar.
- Katılım
- 24 Mar 2016
- Mesajlar
- 1,315
Bir gece ansızın açabiliriz :p
- Katılım
- 10 Mar 2015
- Mesajlar
- 1,797
almıla
Perfume Lover
- Katılım
- 23 Tem 2016
- Mesajlar
- 1,928
Güzel bir cümle kurdum az önce sevdiğim bir ablama dedim ki harfi harfine;
bir adım atsam belki..
ama 'belki' lerle yaşayamam ben
artık yaşayamam..
Gene sevgili Ali Lidar (bugün çok andım onu ) der ki;
'sen kırıldığın yerden bir kapı araladın bana
bir kapı, ittirsem ardına dek açılacak
lakin kapılar bedene
ruh aldanmışlığa açık
ikisini birden sığdıramam odana
bana zor
sana yazık'
Yani artık bana zor bazı şeyler..
bir adım atsam belki..
ama 'belki' lerle yaşayamam ben
artık yaşayamam..
Gene sevgili Ali Lidar (bugün çok andım onu ) der ki;
'sen kırıldığın yerden bir kapı araladın bana
bir kapı, ittirsem ardına dek açılacak
lakin kapılar bedene
ruh aldanmışlığa açık
ikisini birden sığdıramam odana
bana zor
sana yazık'
Yani artık bana zor bazı şeyler..
