Geçenlerde bir uzun yola çıkmıştım. Dönüşte dağ başı gibi bir yerde, birisi çeşme yaptırmış. Çok sevindim. Elimizi yüzümüzü bir yıkayalım, kendimize gelelim diye hevesle indim. Su akıyor, onda herhangi bir problem yok; ama etrafın ne kadar kirli olduğuna inanamazsınız. Pet şişeler, bira şişeleri, çöpler, vs. vs. Çok canım sıkıldı. Benim anladığım, ancak diğer insanların anlamadığı kısım ne yahu diye düşündüm. Adamlar oraya çöp konteynırı koymuş. Çöpü alıp, o konteynırın içerisine koyacaksınız. Bu neden zor olabilir ki? Doğa neden bu kadar ihanete uğruyor?
Sonra sürüşe devam ettim; ama konu aklımdan çıkmadı. Düşündüm. Hani günümüzdeki trend tabirle "overthinke düştüm." Dedim ki, aslında insanın özü bu belki de. Yani bizi yetiştirenler hep insanların merhametli, iyiyi koruyan, kötüyü lanetleyen birer canlı olarak tasvir ettiler; ama sanırım bu yanlış. İnsanın özü kötü olmak. Biz ise tabiri caizse evcilleştirildik ve "insan plus" olduk. Yukarıda örneğini verdiğim ve kötülükleri onlarca kategoriye ayrılabilecek insanlar ise gelişemedi ve aynı ilkellikle ilerlemeye devam ediyorlar. Bunu kabul edince bende bir aydınlanma oldu. Eğer istikrarlı bir şekilde aynı düşünceyle ilerlersem, beta aşamasında olduğunu düşündüğüm insanların saçmalıklarına cevap vermeyip, "gelişimini tamamlamamış olmasına verip" yoluma devam edeceğim.