Fiyatlandırma 777

Bugün bir konuyu sizin görüşlerinizle değerlendirmek istiyorum. Konu zaten malumunuz. Her geçen gün artan, her geçen gün çığırından çıkan ve cellat gibi tepemize çöken fiyatlandırma meselesi. Buna ilham veren marka ise Stephane Humbert Lucas oldu.
Evet Roja gibi daha lüks kesime hitap eden markalar var fakat bu marka özellikle ilgimi çekti. Anlayamadığım ve katlanamadığım şey şu fiyatlandırmayı ortalama bir 100-125 ML niş parfüm seviyesinde tutup, boyutu 50 ML olarak satışa sunmak. Buna gerçekten çok deli oluyorum.
Peki neden? Şu an ne idüğü belirsiz instagram satıcıları bile God of Fire isimli parfümlerini 10 bin tl gibi bir fiyattan satmaya çalışıyorlar. Beymende olsa heralde 15 bin tlden açılışını yapacak. 100 ML’i 30 bin tl gibi deli saçması bir rakama tekabül ediyor.
Peki çok meşhur üç kokusu ne vaat ediyor? Genel beğeniye oynayan, çok da farklılık getirememiş, zayıf veya ortalama performanslı bir parfüm. Evet God of Fire’yi, kripto Erba Pura fanı olarak çok beğendim fakat fiyat beni tamamen hayal kırıklığına uğrattı.
Bu ve bunun gibi örnekler beni şu ana kadar çok tercih etmesem de Arap klonlarına yöneltiyor. Özellikle God of Fire klonu olarak lanse edilen ve henüz yeni çıkmış French Evenue Vulcan Feu isimli parfüm daha şimdiden iyi bir hype yakalamış ve yorumlar OG’den bile performanslı olduğunu söylüyor. 2 katı hacim fakat 5te 1 fiyat.
Benzer şeyi Tom Ford’un satışından sonra çıkardığı parfümler için de söylemek mümkün. Parfümlerin kalitesini düşürdükleri yetmezmiş gibi fiyatları arttırıp bir de üstüne hacimi düşürdüler. Kokuları zaten artık beni heyecanlandırmıyordu bu saatten sonra heyecanlandırsa da pek bir şey değişmeyecektir.
Bu tamamen markanın konumlandırmasıyla alakalı olabilir fakat örnekteki markamız, sizce bu konumlandırmayı hak edecek bir geçmişe, kültüre, değere ve kaliteye sahip mi? Veya diğerleri?

özellikle popüler markalarda bu durum %99 içerik kalitesinden ziyade algılanan değerle ilgili. işin ilginci kokmayı değil kokuyu sever kitle için bile bir ürünün pahalı olması o ürünü olduğundan daha güzel kokar hale getirebilir. bir nevi plasebo etkisi gibi. işin fiyatlandırma kısmını geçtim, pekala içerik kalitesi düşük olan bir ürün bile kalitesi iyi olandan kişiye daha güzel kokabilir. tamamen öznel bir durum ve kaliteyi nasıl tanımladığımızla ilgili. bu fenomeni ucuz/pahalı şaraplar üstünde kanıtlayan bilimsel bir makale vardı, pahalı olduğu söylenen ucuz şarapların, ucuz olduğu söylenen pahalı olanlara göre beyinde daha çok zevk merkezi çalıştırdığı gibi bir sonuç çıkmıştı. aslında kokunun ne olduğunu bilmeden yapılan kör koklama seansları ile bu psikolojik etkiyi kırmak mümkün. yine de koku gibi kaliteyi tartmanın çok güç olduğu bir alanda asıl insanın kendine dürüst olması çok önemli. ne yazık ki kaçınılmaz psikolojik yargılar herkeste az çok var ve pazarlama uzmanları bunu çok iyi kullanıyor.

Said' Alıntı:

özellikle popüler markalarda bu durum %99 içerik kalitesinden ziyade algılanan değerle ilgili. işin ilginci kokmayı değil kokuyu sever kitle için bile bir ürünün pahalı olması o ürünü olduğundan daha güzel kokar hale getirebilir. bir nevi plasebo etkisi gibi. işin fiyatlandırma kısmını geçtim, pekala içerik kalitesi düşük olan bir ürün bile kalitesi iyi olandan kişiye daha güzel kokabilir. tamamen öznel bir durum ve kaliteyi nasıl tanımladığımızla ilgili. bu fenomeni ucuz/pahalı şaraplar üstünde kanıtlayan bilimsel bir makale vardı, pahalı olduğu söylenen ucuz şarapların, ucuz olduğu söylenen pahalı olanlara göre beyinde daha çok zevk merkezi çalıştırdığı gibi bir sonuç çıkmıştı. aslında kokunun ne olduğunu bilmeden yapılan kör koklama seansları ile bu psikolojik etkiyi kırmak mümkün. yine de koku gibi kaliteyi tartmanın çok güç olduğu bir alanda asıl insanın kendine dürüst olması çok önemli. ne yazık ki kaçınılmaz psikolojik yargılar herkeste az çok var ve pazarlama uzmanları bunu çok iyi kullanıyor.

Genişletmek için tıkla ...

Bunlara ben de tamamen katılıyorum. Bunlarla birlikte bu koleksiyon mentalitesinde her şeyin en değerlisini, en nadirini, belki de en pahalısını istemek gibi anormal bir davranış biçimi de var. Burada bunu özeleştiri olarak paylaşıyorum, diğer arkadaşlarımız alınmasınlar. Öncelikle bu yanılsamayı kırmalıyız çünkü parfüm son derece özel bir hobi. Alamati farikası ise sadece ve sadece burna hitap etmesi.

aslına bakarsanız parfümlerin çoğu bu parayı etmez

100 ml için konuşursam designer için 100 dolar, niche için 200 dolar sınır koydum kendime. Arap klonlarından sonra herkes pahalı kokulara ulaşabilir oldu pek de bir esprisi kalmadı işin.

Arkadaşlar, youtuberları izlemeyin. %99'u reklamcı ve açık açık söylüyor. Hiçbiri review yapmıyor, hepsi promote yapıyor. Bu hypeların sebebi tamamen onlar, anlattıkları parfüm için indirim kodu, satın alma linki vs paylaşıyorsa asla güvenmeyin.
Böyle giderse daha çok "toskovat"lar, "shl"ler hypelanmaya devam eder, biz de 2 yıl önce adı sanı bilinmeyen markaların müthiş, sıradışı işler yarattığına ikna olup, para kazandırmaya devam ederiz.
Şu videoyu izleyebilirsiniz

Bu konuda hakkında uzun süredir üstüne düşündüğüm bir yazı vardı. Ayrı bir başlık açmak yerine bu başlık altına üstteki katkıları da hesaba katarak paylaşıyorum:

Parfüm Dünyasında Fiyat, Değerin Gerçek Bir Göstergesi mi?​

Son yıllarda parfüm dünyasında yaşanan fiyat patlaması, artık görmezden gelinemeyecek bir hâl aldı. Özellikle Stephane Humbert Lucas gibi markaların izlediği agresif fiyatlandırma politikaları, tüketiciyi yalnızca ekonomik değil, estetik bir sorgulamaya da itiyor.

Evet, SHL gibi markalar lüks segmentte yer almayı hedefliyor olabilir. Ancak bu hedefin altını dolduracak derinlikte bir tarih, kültür ya da sürdürülebilir kaliteye sahip olduklarını söylemek güç. God of Fire gibi parfümler kötü değil elbette; ancak özgünlükten yoksun, genel beğeniye oynayan, fazlasıyla abartılmış işler. Bugün bu parfümün 50 ml’si için istenen rakamlar, 100 ml niş klasmanının çok üzerinde. Bu yalnızca ticari bir cesaret değil, aynı zamanda tüketicinin zekâsına karşı yapılmış bir sınav gibi.

Bu noktada Francis Kurkdjian’ı ve MFK markasını örnek vermek yerinde olacaktır. Kurkdjian, koku sanatını yalnızca prestijle değil, vizyon ve dengeyle harmanladı. MFK; Grand Soir, Aqua Universalis, Baccarat Rouge, Gentle Fluidity gibi eserlerle hem piyasaya yön verdi, hem de erişilebilirlik ilkesini bütünüyle terk etmedi. Kurkdjian’ın yaptığı, “lüks” adı altında sadece fiyat şişirmekten ziyade, o lüksü gerçekten üretmekti.

---

Parfüm, Bir Louis Vuitton Çantası Değildir​

Bir Louis Vuitton çantasını değerli kılan şeyin yalnızca üstündeki logo olduğu açık. Görünen, taşınabilen, statüye doğrudan hitap eden bir obje. Parfüm ise görünmeyen bir kimliktir; taşıyıcısının ruhuna hitap eder ama dışarıya doğrudan kimliğini göstermez. Örneğin, bir kişinin Imagination kullandığını yoldan geçen biri anlamaz, hatta bir başka "niş sever" bile ayırt edemez çoğu zaman.

Hal böyleyken, markaların bu “görünmeyen lüks” algısını kullanarak fiyatları katlaması, bir noktadan sonra lüks pazarlaması değil, spekülasyon olur. Parfümde esas değer, kullanıcıya hissettirdiği estetik, duygusal ve kişisel bütünlüktür. Bunun bedeli ise binlerce lirayla değil, bireyin kendi ölçüsüyle belirlenmelidir.

---

Niş mi, Akıl mı?​

Elbette niş parfümler eşsiz deneyimler sunabilir. Ancak bu, her markanın ya da her kokunun otomatik olarak binlerce lirayı hak ettiği anlamına gelmez. Tüketici olarak kendi değerlendirmemizi yapmalı, her kokuda şu soruyu sormalıyız:

“Ben bu kokuya, ml başına 100-150 TL vermek istiyor muyum? Karşılığını gerçekten alıyor muyum?”

Genişletmek için tıkla ...

Eğer cevabınız evetse, şişeyi alın. Değilse, dekant tercih edin. Zaten bu sistem, bilinçli parfüm severin en iyi dostudur.

---

Sonuç: Fiyat Etiketine Değil, Duygusal Etkiye Bakın​

Parfüm, logo gibi taşınmaz. Onu değerli kılan, başkalarının ne düşündüğü değil, sizin ne hissettiğinizdir. Bu yüzden markaların değil, kendi burunlarımızın ve vicdanlarımızın izinden gitmek en doğrusudur.
Ve unutmayın:

“Bir kokunun değeri, etiketiyle değil; ruhunuza kattığı yankıyla ölçülür.”

Genişletmek için tıkla ...

Başlık altında yazılanları okudum, güzel tespitler var, katıldığım yerler, karşı olduğum yerler lakin bunlar sadece ayrıntı. Önce şunu kabul etmek lazım; Market parfümü, dizaynır veya niş farketmez. Parfüm dediğimiz meta doğası gereği bir lüks tüketim. Yaşamsal hiçbir önemi yok, kimi keyif için kullanır, kimi statü arayışı için parasını yatırır, kimisi o kimisi bu. Dolayısı ile bir şişe 100 ml parfümün fiyatının 100 dolar veya 10 000 dolar olmasının tüketici açısından hiçbir reel sonucu yok. Daha ziyade psikolojik faktörler ön planda.
Misal bir şişe Château Cheval Blanc 1947'nin 300 bin dolar olması benim için hiçbir anlam ifade etmiyor zira ne benim ona ulaşmak gibi bir hedefim var ne de o ürünün hedeflediği kişi benim. Lakin sonuç olarak; insanlar şuan istenen o yüksek rakamları parfüme ödemeye devam ettiği müddetçe fiyatlar artmaya devam edecektir. Çünkü neden artmasın? Birileri bu parayı ödüyor :)